હું લાવીશ પાંચીકા મારા
તું લઇ આવે લખોટીઓ ને
 ભમ્મરડાની દોર ખેંચતા
  ફરી રમીશું  બચપણ બચપણ!

તારી પાસે તારા સપનાં

   મારી  પાસે મારાં

એમ જુઓ તો સાવ જુદાં ને

   આમ વળી સહિયારાં..

અડકો દડકો આટા પાટા 

સંતાકૂકડી સતોડીયું ને

  ઘરઘત્તાની  ગલીકુંચીમાં ફરી ગુંથીશું સગપણ સગપણ!

કિટ્ટા બુચ્ચા, દાવની અંચઈ

   ઝઘડા અને રીસાવું 

હેતને ઢાળે ઢળતાં ઢળતાં 

    વળી એક થઇ ગાવું 

છોડી દઈ આ દમામ ખોટાં ધૂળ ભરેલી શેરી વચ્ચે 

 અલી ચાલને ખુલ્લે પગલે ફરી ઘૂમીશું  રણઝણ રણઝણ!

  કદીક  મારા સરનામે સૈ આવે તારો કાગળ

 નહીંતર મારે આંગણ વરસે તું પોતે થઇ વાદળ...

 ભર વરસાદે ઉભે મારગ ભીંજાવાની રમત આપણે કેવી રમતાં?

વળી કદી તો ભર બપ્પોરે જગ આખાની કરી ગોઠડી ગામ ગજવતાં!

 થતું મને કે

 હજી ય એવા દિવસો આવે

  લઈ સ્મરણોનું ઝાકળ.....

 એકબીજાનાં સપનાંઓને સંકોરીને સાથે વહેતાં, યાદ તો છે ને?

કશાક અંગત અંધારાં પણ વહેંચીવહેંચી સાથે સહેતાં યાદ તો છે ને?

જરીક થંભે 

સમય, કદી,તો દઉં ઓલવી

દૂરતાનો દાવાનળ......

 હા અચાનક મૌન થઇ ગઈ વાંસળી
 શ્વાસ લઇ કોના ઢળી ગઈ વાંસળી?

 શબ્દથી    શણગારતી'તી   સૂર  જે
સાવ કાં સૂનમૂન થઇ ગઈ વાંસળી?

  લાગણી જ્યાં  ફૂંકથી  સરતી  હતી
 એ કંઠનો ડૂમો બની ગઈ વાંસળી?

 આંગળીઓ અંધ- શોધે  છેદને
 સૂર શું સાતે ગળી ગઈ વાંસળી?

બ્રહ્મની  માયાનું  કેવળ  રૂપ  એ
લો બ્રહ્મમાં પાછી ભળી ગઈ વાંસળી!